Dagboek China - Hoofdstuk 8

Dagboek Shanghai – Hoofdstuk 8, 15-07-2016

Hoofdstuk 8, en het verhaal begint in een Boeing 737-800/900 van Shenzhen Airways. Mocht je ooit in China gaan vliegen en je bent langer dan 1m60, neem dan een andere maatschappij. Ik heb nog nooit van mijn leven zo klem gezeten als op dit moment.

Eerst natuurlijk het belangrijkste: tegen de tijd dat ik dit ding online zet, is het 16 juli en dus de verjaardag van de troonopvolger binnen de Versloot-dynastie! Van heel ver weg heel erg van harte, grote meneer! Ook hier denk ik aan je…

We vliegen dus met Shenzhen naar Shenzhen, en dat dan weer namens Shenxin. Snapt u het nog? Shenzhen ligt net voor Hong Kong, het is eigenlijk de laatste halte op het Chinese vasteland voordat je in Hong Kong terecht zou komen. Ook weer een miljoenenstad, met dat verschil met die van de afgelopen weken dat ik deze wel al kende. Van naam dan. Volgens mij is dit voor het eerst dat ik in een stad kom die jonger is dan ikzelf, Shenzhen bestaat namelijk pas sinds 1979. Toen heeft de Chinese regering besloten dat er een economische grootmacht als tegenhanger van Hong Kong gebouwd moest worden, en waar kun je dat dan het beste doen? Precies, net aan de andere kant van de grens. Die grens is dan weer de Shenzhen rivier. Sinds 1979 is Shenzhen uitgegroeid tot de snelst groeiende stedelijke agglomeratie ter wereld (zegt Wikipedia). Er wonen inmiddels 14 miljoen mensen. Deze miljoenenstad heeft dus ook zijn eigen luchtvaartmaatschappij, zoals er hier tientallen grotere en kleinere maatschappijen rondvliegen waar we in Europa nog nooit van gehoord hebben. Een hoop daarvan blijken gewoon lid te zijn de Star Alliance, trouwens. Wat ik dan weer fascinerend vind is dat er op het vliegveld van Qindao opeens een kist van Lufthansa naast die van ons stond. Nooit van die stad gehoord, maar toch wordt er blijkbaar internationaal op gevlogen. En met internationaal bedoel ik dan verder dan Japan of Korea. Met Hong Kong zo dichtbij is er nog en grappig fenomeen: je ziet hier opeens Engelse auto’s rondrijden. Met het stuur aan de verkeerde kant en Brits kenteken. Dat kenteken zit dan overigens wel een Chinese overheen als ze hier rondrijden. Om de een of andere reden zag ik trouwens alleen maar Engelse Bentley’s en Rollsen. Geen eenvoudig Vauxhalletje ofzo.

Omdat Shenzhen zo’n stuk zuidelijker ligt dan Shanghai heeft het ook een total ander klimaat. Het lijkt hier nog het meest op een tropisch klimaat: warm en vochtig. Dat zie je ook meteen terug aan de vegetatie, er staan hier erg veel palmbomen. En dat is toch anders dan het gematigde klimaat in Shanghai. Niet dat het daar op dit moment niet warm is, trouwens.

Dat de boel hier nog erg nieuw is, is aan alles te zien: veel nieuwe hoogbouw, gloednieuw vliegveld, alleen het stadion kan wel een likje verf gebruiken. Dat ziet eruit alsof het als allereerste is neergezet in 1979. Zoals overal is het ook hier weer groots… dik 40.000 zitplaatsen met een hele brede sintelbaan er omheen, voor het publiek lijkt het me niet direct een pretje om te kijken. Hoeft ook niet, we gaan toch winnen. Ik heb hem op 0-2 gezet. Sorry, Clarence!

De orkaan waar we vorige week zo bang voor waren bleek tegen de tijd dat we in Shanghai terug kwamen niet meer te zijn dan een herstbuitje. Van veel wind heb ik niet veel gemerkt. Taiwan had de grote klap voor ons opgevangen, daarna heeft hij nog wat schade aangericht in het kustgebied ten zuiden van Shanghai, maar toen was hij ook wel uitgeraasd. We hebben er in ieder geval geen last van gehad tijdens de vlucht, ik heb vrijwel de hele vlucht geslapen. Dat kwam natuurlijk mede door de business class tickets die we hadden. Ik moet daar toch altijd wel om glimlachen: die tickets kosten een vermogen, je hebt (in dit geval) eigenlijk alleen wat meer beenruimte, een benensteun, beter eten en je mag sneller het vliegtuig in en uit. OK, en een mooiere stewardess. Maar uiteindelijk sta je gewoon bij dezelfde band op je koffer te wachten en moet je in het vliegtuig ook gewoon wachten tot iedereen zit. Dus eigenlijk schiet je er voor dat extra niet zo heel veel mee op.

Inmiddels hadden we 20 minuten geleden op moeten stijgen, maar staan we nog stijf op dezelfde plek aan dezelfde gate. De stewardessen zijn ondertussen begonnen met drinken uitdelen, dus het heeft er alle schijn van dat we voorlopig nog nergens naartoe gaan. Letterlijk terwijl ik dat schrijf beginnen we te taxiën, en dus moet mijn laptop uit. …. Ik had in alle rust nog zeker een uur door kunnen schrijven, uiteindelijk stegen we om 13:10 op (geplande tijd: 11:30). Dat soort vertragingen wen je wel aan in China, op de eerste paar vluchten na heeft alles tot nu toe nog vertraging gehad. Ik heb alleen nog nooit bijna anderhalf uur op de startbaan staan wachten. Het duurde allemaal zo lang, dat mensen maar weer door het vliegtuig gingen lopen, laptops en telefoons weer aangingen (voor zover die ooit uitgezet worden) en mensen weer naar de wc gingen. Het wachten was op de eerste die een sigaret opstak. Chinezen zijn wat dat betreft nog erger in het aan hun laars lappen van regels dan Nederlanders. Toen we uiteindelijk clearance hadden om op te stijgen moest onze reservekeeper op de terugweg van de wc een sprint naar zijn stoel trekken om nog op tijd te zitten.

Over dat roken: dat is in China nog echt een dingetje. De overgrote meerderheid van de Chinezen rookt, op de club hebben we in ieder geval te maken met een assistant trainer, een fysio en dezelfde reservekeeper die zo moest rennen die we van het roken af proberen te krijgen. Bij één speler is het inmiddels gelukt, de rest rookte gelukkig toch al niet. Maar landelijk blijft dat dus toch doorgaan, en men heeft dan echt schijt aan wat we in Europa inmiddels normaal zijn gaan vinden. In hotels moet je nog om rookvrije kamers vragen, men adverteert er zelfs mee als ere en rookvrije verdieping is, dus blijkbaar is dat nog iets bijzonders. Maar dat je op een kamer niet mag roken, wil voor de gemiddelde Chinees nog niet zeggen dat dat op de gang ook niet mag. Of in de lift, of in de lobby, of recht voor de ingang. Ik he been paar weken geleden al bonje in de lobby van een hotel (weet echt niet meer welke of in welke stad) toen ik daar in de niet-roken hoek zat te werken en er vier kerels aan dezelfde tafel kwamen zitten die doodleuk recht onder het bordje “niet roken” alle vier een peuk opstaken. Toen ik ze op het bordje wees stopten de eerste 3 de peuken weer weg, bij nummer 4 moest ik iets meer druk zetten voordat hij hem ook weer uitdrukte. Op de marmeren vloer. In ons eigen hotel kan ik inmiddels van 16 hoog tot beneden mijn adem inhouden als er weer eens in de lift gerookt is.

Morgenavond dus de wedstrijd tegen de plaatselijke FC. Ze staan 6e, met 9 punten voorsprong op onze 13e plek. Je zou je dus kunnen afvragen waarom de trainer er eigenlijk uitgegooid is van de week. Ik bedoel, wij stonden 13e toen de trainer eraan ging omdat men eigenlijk gewoon een kampioenschap verwachtte. Verder kan ik niet echt een zinnig woord zeggen, behalve dan dat een overwinning een absolute must is. Simpel. Het blijft ook lastig om iets te zeggen over een ploeg die net anderhalve week een nieuwe trainer heeft. Wat dat betreft komen we ze op een ongustig moment tegen. Aan de andere kant: we gaan toch uit van onze eigen kracht, wat dat betreft maakt het niet zo gek veel uit tegen wie je speelt. Na de wedstrijd meld ik me weer.

Terug in het hotel na een nieuwe teleurstelling: 4-2 verlies. En dat klinkt spannender dan het was. Onze tweede goal viel pas in blessuretijd van de tweede helft. En gek genoeg is er niet eens heel slecht gespeeld. Clarence zijn mannen sloegen zeker drie keer precies toe op het moment dat spelers van ons individuele fouten maakten. En dan gaat het hard. Aan de arbitrage heeft het vandaag in ieder geval niet gelegen. Wat mij betreft foutloos. Het begint wel vervelend te worden zo, zeker na die periode met twee overwinningen en een gelijkspel hadden we echt een goed gevoel voor de komende wedstrijden. En aangezien de ploegen onder ons allemaal gewonnen hebben, staan we nu 15e. Dat is een-na-laatste. Maar met een overwinning kun je ook zomaar weer 12e staan volgende week. In ons contract staat dat we 8e moeten worden. Het kan zeker nog steeds, maar we maken het onszelf niet makkelijk zo.

Tot Snel!
Olav