Dagboek Shanghai - Hoofdstuk 1
Door: Olav Versloot
Blijf op de hoogte en volg Olav
06 Juni 2016 | China, Sjanghai
Na vier jaar Qatar en nog geen jaar Nederland ben ik inmiddels neergestreken in China, in Shanghai om precies te zijn. Nadat het bij AZ allemaal niet liep zoals we allemaal graag gezien hadden, hield mijn werk daar per 1 juni op. Banen in mijn werkgebied zijn schaars in Nederland en vlak voordat het UWV voor mij aan de slag moest kwam er de kans om in ieder geval tot het einde van 2016 in China aan de slag te gaan. Alles ging extreem snel: op vrijdag kreeg ik een eerste telefoontje dat er mogelijk een opening was, op zondag nog één dat het concreet begon te worden en op maandag dat het rond was. De volgende maandag stond ik op Schiphol en 11 uur later op Chinese bodem. Nog een uurtje later op het trainingsveld. Toen moest het inderdaad nog 1 juni worden en was ik dus officieel nog helemaal niet in dienst. Wij allemaal trouwens niet, de keeperstrainer was er op dat moment nog niet eens. “Wij” zijn in dit geval een Britse coach en assistent, Spaanse keeperstrainer en dus een Nederlandse inspanningsfysioloog. Inmiddels zijn alle contracten getekend en zijn we dus ook officieel aan het werk.
We werken voor Shanghai Shenxin FC, de derde club van Shanghai. Ze zijn vorig seizoen uit de Chinese Super Leauge (CSL) gedegradeerd en willen zo snel mogelijk weer terug. Daar moeten wij dus voor zien te zorgen. De eerste indruk van de groep is dat ze graag willen, dat het technisch best aardig verzorgd is en fysiek al helemaal bleek uit de testen van donderdag. Tactisch houdt het allemaal nog niet over. Het grootste probleem lijkt toch vooral het gemis van een echte moordenaar “op 9” (voor de kenners).
Er wordt getraind op een fors verouderd trainingscomplex, wat dan niet nieuw meer mag zijn, maar waar wel alles aanwezig is: drie velden, prima krachthonk, restaurant, kamers voor spelers en staf en zelfs een zwembad. Daar zit alleen al jaren geen water meer in, voordat we daar wat mee kunnen zal eerst het hele leidingstelsel op legionella gecontroleerd moeten worden. gaan we nu alleen niet doen, we verhuizen namelijk volgende maand naar een gloednieuw complex bij het stadion. Tegen die tijd gaan we als staf ook op het complex wonen. Op dit moment zitten we in een hotel in de stad. Ook weer gloednieuw, zo nieuw dat de meeste verdiepingen nog niet eens klaar zijn. Bed en badkamer zijn prima, verder houdt het niet over: geen koelkast en kluis op de kamer, geen faciliteiten (gym, zwembad) en een waardeloos ontbijtbuffet. We blijven er nog ongeveer een maand. Hoera.
Van Shanghai of China zelf kan ik nog niet veel zeggen, tot gisteren had ik nog vrijwel niets anders gezien dan het hotel, het trainingscomplex en de weg ertussen. We zitten ergens aan de westkant van Shanghai en nog zeker een uur van het centrum. Om Shanghai even in zijn perspectief te bieden: het is in zijn geheel 5 keer zo groot als de provincie Utrecht en in die vijf Utrechten wonen bij elkaar ruim 23 miljoen mensen. Van China heb ik sinds gisteren iets meer gezien. Vandaag was de eerste wedstrijd onder onze leiding, een uitwedstrijd tegen Qingdao Huanghai, de huidige koploper (onnodig 2-1 verloren, heb ik verder liever niet over). Dat betekent dus reizen. Shanghai - Qingdao is ongeveer 550 kilometer, waardoor het dus vliegen werd. Dat is ongeveer Amsterdam - Berlijn. Voor Chinese begrippen redelijk dichtbij, we moeten bijvoorbeeld nog naar Beijing (ruim 1000 kilometer), maar vooral waarschijnlijk nog naar Xinjiang, dat is bijna 4000 km. Ter vergelijking: Amsterdam - Bagdad. Voor een competitiewedstrijd. We gaan volgende week met de bus, dan hoeven we “maar” 2.5 uur. Veel dichterbij gaat het niet worden. Met dit soort afstanden zit je dus ook iedere uitwedstrijd in een hotel, de dag voor de wedstrijd reizen en in het stadion trainen, volgende dag wedstrijd en de dag daarna herstel, wedstrijd van de reserves en terugreizen. Dat betekent dus dat je maandag aan het einde van de middag pas weer terug bent. We krijgen nog de nodige uitwedstrijden, dus we kunnen onze lol op. Qingdao maakte een andere indruk dan Shanghai: het ligt tegen de bergen aan, is kleiner (maar nog altijd een dikke 6 miljoen inwoners) en leek in alles ruimer en groener van opzet.
Voor degenen die mijn belevenissen in Qatar destijds op de voet gevolgd hebben, heb ik toch wat tegenvallend nieuws denk ik: er is nog niet veel gebeurd waar ik smeuïge anekdotes van kan brouwen. Ik heb gewoon nog nauwelijks iets zelf hoeven te regelen, en dat was toch meestal de bron van de lol!
Nou vooruit, eentje dan…. Als we twee keer trainen op een dag, dan eten we op de club. Zo niet, dan zorgen we er zelf voor. Het hotel is geen optie, dus dan moeten we iets anders zoeken. De eerste avond dat dit gebeurde zijn we bij een Pizza Hut geëindigd omdat die nou eenmaal naast de kapper zat waar Gary (onze hoofdtrainer) naartoe wilde. De volgende avond had eigenlijk niemand zin om samen op pad te gaan omdat iedereen nog een aardige berg werk had liggen. Geen probleem, we zitten naast een mall, dus daar is altijd wel iets te halen. Halen, ik had ook nog veel te doen en geen zin om ergens in mijn eentje te gaan zitten eten. Op weg naar de mall kwam ik assistent-trainer Matt tegen. Matt heeft een Chinese vrouw (Gary ook, trouwens) en is daardoor iets meer thuis in de cultuur. Hij vertelde dat er op de vierde verdieping de nodige restaurants zaten. Op naar de 4e dus. Dan loop je alleen tegen een kleinigheidje aan: dit is China. En in China spreken ze Chinees (Mandarijn in deze regio). Alleen Chinees. Een enkele hoger opgeleide spreekt Engels, zoals onze onmisbare tolk Joe. Verder niemand. Tot de receptiestaf in ons hotel aan toe: geen woord. Is ook niet nodig met 1.2 miljard (dat zijn 9 nullen!) Chinezen die dat allemaal spreken. Dan ga je je toch weer afvragen waarom wij op school alleen maar Engels, Frans en Duits spreken. Als je mazzel hebt kun je Spaans volgen. Engels scoort wereldwijd nog best hoog, maar Frans en vooral Duits heb je wereldwijd echt geen reet aan, ongeveer net zoveel als Nederlands. Dat roept toch weer de vraag op waarom we geen Chinees (ok, dat kan op sommige scholen wel), Arabisch of Hindi leren. Toevalligerwijs zijn dat met Engels en Spaans de andere talen uit de top 5. Westers superioriteitsgevoel? Je isoleert je als Europa toch aanzienlijk, zeker met de huidige sociaal-economische ontwikkelingen. Of eigenlijk: de terugkeer naar hoe het honderden jaren geweest is, voordat de Europeanen betere wapens dan de rest van de wereld kregen en dus overal de baas werden.
Maar goed, terug naar het eten. Ik ging dus heel dapper naar die vierde verdieping en kwam er daar achter dat ik zonder Chinees echt geen stap verder ging komen. En mijn boekje “Hoe en wat in het Mandarijn” lag nog op mijn kamer. Ik ben bij de Burger King geëindigd.
Ik ga voor nu stoppen, we gaan zo lunchen en vliegen dan terug naar Shanghai. Dan zitten de 3 dagen Qingdao er al weer op. We waren graag met 3 punten terug gegaan, maar dat mocht helaas niet zo zijn: 2-1 verlies van de koploper. O ja, Qingdao vindt men hier een provinciestadje. Maar dan wel één met 6 miljoen inwoners, 9 miljoen in de hele provincie. Dat maakt het fenomeen “grote stad” ook weer relatief.
Tot Snel!
-
06 Juni 2016 - 16:02
Margriet Pals:
Ook al heb je niet veel meegemaakt, toch weer een vlot geschreven verslag. Want schrijven kun je! Er zijn toch weer een paar vragen beantwoord en verder wachten we het af. -
06 Juni 2016 - 16:27
Rieke:
Hoi Olav
We hebben weer genoten van je eerste verslag, ga zo door, dan blijven we op de hoogte van je wel en wee! -
06 Juni 2016 - 16:52
Suze:
Hoi Olav,
Leuk, en een lekker te lezen verslag over hoe het in China allemaal gaat. Kom maar met meer van dit soort verhalen. Succes met je werk. -
06 Juni 2016 - 18:21
Stanley Mac-Donald :
Top Olav, ik geniet ervan ga zo door. -
06 Juni 2016 - 19:31
Irma Kaan:
Hoe komt het toch dat als je ver weg zit ik meer van je weet dan als je dichtbij bent ik ga je zeker weer volgen al is het alleen maar voor mijn wereldontwikkeling (geintje) je jan altijd nog schrijver worden. We genieten van je verhalen tot lees weer -
06 Juni 2016 - 20:29
Yvette:
Hey Olav, wat leuk om te lezen! En je kan idd leuk schrijven, leest lekker weg! Succes daar! -
06 Juni 2016 - 21:28
Heily:
altijd weer leuk om je verhalen te lezen. je kan echt beeldend schrijven hoor
-
06 Juni 2016 - 22:26
Mia:
wat in indrukken al gemaakt super
leuk te lezen voor jou heel hectisch lijkt mij !
Maar jij kan dat wel aan denk ik gezellige groetjes dolf en mia
-
08 Juni 2016 - 11:32
Ineke Versloot:
Hoi Olav leuk je verslag al ben ik niet zogoed met mijn mail lezen dit heb ik gevonden en ervan genoten. Goede voornemens om vaker te kijken op mijn mail. Groetjes Wim en Ineke -
08 Juni 2016 - 20:55
Anitra:
Jeeej ik mag weer van de verhalen genieten! Veel succes daar! -
15 Juni 2016 - 16:50
Kelvin:
Prima begin toch Olav! En tijd zat op al die vluchten om zo nu en dan een update te plaatsen! Succes komende weken!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley