Dagboek Shanghai – Hoofdstuk 7

Hoofdstuk 7, geschreven vanuit Hohhot deze keer. Weer zo’n stad waar ik nog nooit van gehoord had, maar die toch stiekem weer 2.7 miljoen mensen, een internationaal vliegveld en een Sheraton Hotel heeft. Drie keer raden waar ik dit nu schrijf. Hohhot is de hoofdstad van de autonome regio Binnen-Mongolie en is ooit door een van de Khan's gesticht. We spelen morgen tegen Nei Mongol. Die ploeg staat op dit moment één na laatste en speelt lekker vertrouwd met vijf man achterin en zoveel mogelijk er vlak voor. De Chelsea-bus-methode, zeg maar. Daardoor klinkt de stand op de ranglijst makkelijker dan het is. We gaan het merken, vanavond nog een keer in het stadion trainen (capaciteit: ruim 51.000!) en dan morgenavond voor het echie!

Ik ga even door met wat getallen, aangezien ik net al wat getallen heb laten vallen. Zoals ik al eerder gezegd heb: we kunnen ons geen voorstelling maken van hoe groot Shanghai is. En toch ga ik het proberen door het eens naast good old Mokum te leggen. Laten we beginnen met de oppervlakte. Volgens wikipedia is Amsterdam 219,32 km2 groot. Dat is inclusief water. Shanghai is 30x zo groot (6340,5). Dat vertaalt zich ook onmiddelijk naar de inwoners: 838.338 voor Amsterdam tegenover 23.019.148 in Shanghai. Grappig genoeg is dat ook ongeveer een verhouding van 1:30. Shanghai heeft ook het grootste (en snelst groeiende) metronetwerk van de wereld: 14 lijnen die goed zijn voor 364 haltes en een totale afstand van 588 km spoor. Lijn 11 is de langste lijn: 82,4 km. Je moet er dus niet raar van opkijken dat je ergens 1.5 uur over doet, terwijl het op de kaart helemaal niet zo ver lijkt. De details voor die paar lijntjes in Amsterdam laat ik hier maar achterwege. Amsterdam heeft wel meer treinstations trouwens, dan moet Shanghai het met 4 (belangrijke) stations doen. Shanghai heeft dan weer 2 vliegvelden. Maar daar heeft ieder dorp er hier minstens 1 van.

Ik heb van de week op mijn vrije dag de metro voor het eerste geprobeerd, en het beviel me uitstekend: schoon, duidelijke bewegwijzering, op tijd en vreselijk druk. Er schijnen iedere dag 9 miljoen mensen gebruik van het systeem te maken. Zitten zat er dan ook niet in, maar dat kan natuurlijk zomaar komen omdat ik er midden in de avondspits in zat. Of eigenlijk stond, dus. De tweede dag na een wedstrijd zijn we over het algemeen vrij, en deze week was dat dinsdag. Ik heb maandagavond tot best diep in dinsdagochtend doorgewerkt zodat ik dinsdag ook echt vrij kon houden. Na dat werken nog de route voor dinsdag op papier gezet, paar uurtjes slaap, 7 uur ontbijt en half 8 in de taxi. Eerste stop was het Shanghai Wildlife Park. Ik was bewust met de taxi gegaan omdat ik er volgens google maps 3 uur over zou doen met het openbaar vervoer. Taxi was 3 kwartier. En veel duurder. 3 kwartier snelweg, en dan nog steeds in dezelfde stad zijn, het went nog steeds niet. Volgens alle tips die ik over het wildlife park gelezen moest je er vroeg zijn, bij voorkeur als het om 8 uur open gaat. Ik was er dus om kwart over 8. Heerlijke ochtend gehad, er was geen hond, dus ik had alle tijd om rustig een beetje rond te struinen. Opzet was ook prima: ruime verblijven en heel veel buiten. Met uiteraard panda’s als absolute trekpleister. Zie de foto’s op facebook. Vanaf het park wilde ik een taxi naar de metro nemen, maar daar begon de betreffende chauffeur niet aan. Hij stak 5 vingers op, maar wat hij daar nou mee bedoelde is me nog steeds niet duidelijk, misschien dat het maar 5 minuten was? Lopend in ieder geval niet, ik heb er 20 minuten over gedaan, maar dat was in alle eerlijkheid inclusief een paar keer stoppen om foto’s te maken. Op het station een dagkaart voor de metro gehaald. Is ook weer lastig, die zitten namelijk niet in de automaten, daar kun je alleen maar trajectkaarten halen en ik wist eigenlijk niet precies wat ik zou gaan doen. Gelukkig kon ik de mevrouw bij de servicebalie met behulp van de vertaler op mijn telefoon makkelijk duidelijk maken wat ik wilde. Zo’n dagkaart kost 18 RMB, en daar kun je heel vaak voor door Shanghai voordat je net zoveel kwijt bent als in die taxi. Met de metro naar East Nanjing Road, hartje centrum en een groot voetgangers- annex winkelgebied. Daar wat rondgehangen en doorgelopen naar de Bund. Voor de Qatar-gangers onder ons: de Corniche van Shanghai. Een grote, brede boulevard langs de de Hangpu. En ik maar denken dat het de Yangtze was, maar daar blijkt dit maar een lullig zijriviertje van te zijn. Terwijl ik daar liep begon het wat te spetteren en te rommelen in de verte, en ben ik terug richting winkels en metro gelopen. Niet snel genoeg om droog over te komen, tegen de tijd dat ik ergens was, was ik tot op mijn onderbroek doorweekt. Moesson buitje. En je blijft maar denken dat het zo wel stopt. In de mall op gaan drogen in de kroeg, onder het genot van Carlsberg en een goede hamburger. En met een open laptop voor me om de data van die dag toch ook nog te kunnen verwerken. Voorlopig ging toch nergens heen.

Tegen de tijd dat het weer droog leek te worden ben ik verder gelopen richting People’s Square. Leek. Ik heb halverwege een paraplu gekocht. People’s Square ben ik maar heel even geweest, in zo’n zeikbui is zo’n plein toch meestal nogal troosteloos en buitendat bleef ik uitglijden over die gladde k*ttegels. Daar weer de metro genomen. In de buurt van ons hotel komt alleen nog geen metro, wordt wel duidelijk aan gewerkt, maar het dichtstbijzijnde station is al gauw 20 minuten met de taxi. Geëindigd zoals ik ook begonnen ben, dus: in een taxi. Om half 8 weer terug in het hotel. Werkte verfrissend, een dag heel andere dingen doen, zo enthousiast was ik tot nu toe niet over Shanghai, maar daarvoor blijken we dus gewoon in het verkeerde deel van de stad te zitten, hier woont (bijna) niemand, hier wordt alleen maar gewerkt. En er wordt al helemaal niet geleefd.

Al die regen is waarschijnlijk niets bij wat er de komende dagen gaat komen: men verwacht dat er dit weekend een orkaan aan land komt. De eerste voorspellingen zijn vrijdagavond. Nu ongeveer dus. Nou zit ik op dit moment hoog en droog in Binnen-Mongolië, dus voor nu maak ik me nog geen zorgen, maar men is wat bezorgd over de terugvlucht van aanstaande zondag. We kunnen alleen maar afwachten wat daarmee gaat gebeuren. Veel slechter als de vlucht hier naartoe kan het trouwens niet worden: ik heb nog nooit zoveel turbulentie gehad. Zelfs de crew moest gaan zitten. Maar daar kan ik me natuurlijk in vergissen... Men heeft het zelfs over een Super Typhoon, hij is Nepartak gedoopt en trekt via Taiwan naar het noorden. De grootste problemen worden in de kuststrook ten zuiden van de stad verwacht en wij vliegen vanuit het noordwesten, maar toch: als het losgaat rond de stad zal het vliegverkeer daar als eerste last van hebben. En veel alternatieven zijn er niet: met de trein is het 27 uur. Als die wel rijden. Ik zit er nu net even iets in een Chinese krant (http://www.shanghaidaily.com/metro/public-services/Typhoon-to-bring-heavy-rain-and-winds-to-Shanghai/shdaily.shtml) over te lezen: „The water, gas, electricity, sanitation and telecommunication authorities have been ordered to prepare for the worst Shanghai residents should prepare for stormy weather and flooding from upstream, say officials. According to the Shanghai Meteorological Bureau, the city will be hit by downpours accompanied by gale-force winds over the weekend. Coastal areas will see level-8 wind (962kph-74kph), which can cause waves of over 5.5-meters high.” Klinkt goed, hè? Zou de stad er nog wel liggen als we terugkomen?

Dat was het voor nu even, we gaan zo in het stadion trainen, vanavond teambespreking, morgenochtend de verplichte ochtendwandeling en dan moeten we morgenavond die drie punten weer gaan verdienen! Daarna meld ik me weer.

Het is inmiddels zondagochtend 1:09, de nacht na de wedstrijd. Over die wedstrijd kan ik kort zijn: datgene waar we allemaal zo bang waren is gebeurd: we zijn schandalig bestolen. 90 minuten de betere ploeg, met dat verschil dat we te weinig scoren. Na 5 minuten 0-1 voor, na een kwartier 1-1 omdat we nog geen oplossing voor hun nieuwe spits hadden gevonden. Toen die eenmaal gevonden was, was de angel er bij hen uit en hebben ze nauwelijks tot geen kansen meer gehad. Tot de arbitrage in blessuretijd een handje ging helpen. Hou het op een discutabele penalty en een onterecht afgekeurde gelijkmaker. Ieder woord dat ik er verder over zeg is er één teveel.

Uithuilen. Letterlijk. Morgen terugvliegen, maandag vrij en dan vanaf dinsdag er knalhard tegenaan om volgende week in Shenzen wel de punten mee naar huis te nemen. Die hebben sinds afgelopen donderdag een nieuwe trainer trouwens. Ene Clarence Seedorf.

De orkaan schijnt behoorlijk aan kracht verloren te hebben nadat hij over Taiwan getrokken is. Toch zal ik blij zijn als we weer veilig op de grond staan in Shanghai morgen.

Tot Snel.
Olav