Dagboek Shanghai - Hoofdstuk 10

En dan ben je opeens weer thuis. Na een trip van exact 18 uur van deur tot deur waren we vanavond om 10 voor 9 weer thuis aan de Zilverschoonlaan. Iedereen doodmoe, maar blij dat het erop zit.

Ik zeg nu thuis, maar het voelt toch wat vreemd. Ik heb tot nu toe precies 2 nachten in dit huis geslapen, en ben dus nog wat zoekende. Glazen? Geen idee. Er is brood gehaald, maar waar ligt dat dan? Er zat een Tl-buis onder de keukenkastjes, toch? Maar waar zit dat knopje dan? Karin had mijn nieuwe laptop mee naar China genomen, dus de wifi-code stond er nog niet in, waar ligt dat ding?? Kortom, ik heb nog het één en ander te leren de komende dagen en weken. En da's best vreemd thuis komen.

Het hele Chinese avontuur heeft qua werk dus al met al een stuk korter geduurd dan gedacht en gehoopt. En toch is het zeker geen verloren periode geweest. Inhoudelijk weer dingen geleerd en vooral geleerd om van te voren nog duidelijkere afspraken te maken. En misschien is de belangrijkste les nog wel dat ik me afvraag of zo'n eerste elftal wel helemaal mijn plek is. Het enige wat telt is presteren / winnen en dan doen mensen soms hele vreemde dingen. Daarnaast zorgt die focus op winnen er ook voor dat het hele gebeuren nogal beperkt en eenzijdig wordt. Ontwikkelen is niet van belang, en eigenlijk gold dat om dit geval ook buiten het veld: wij werden geacht ons alleen maar met werk bezig te houden. Dat werk zelf was trouwens een luizenleven. Twee keer trainen per dag vond men toch wel wat zwaartjes. Daardoor werden we rond half 2 's middags opgehaald, trainden dan om 5 uur een uurtje (langer was te zwaar!), eten en weer naar het hotel. Moe word je er niet van.

Dat zal de komende tijd naar alle waarschijnlijkheid wel anders worden. Vanaf de komende week vol gas op zoek naar nieuw werk. Er lopen op dit moment twee sollicitaties en nog wat informele contacten waar ik deze week meer werk van wil gaan maken.

De afsluitende vakantie met het gezin was heerlijk. Veel gezien en gedaan en het was vooral heerlijk om gewoon als gezin bij elkaar te zijn, ook dat heb ik erg gemist in mijn eentje op die hotelkamer.

Morgen bijslapen, een begin maken met de was en boodschappen, daarna gaan langzaam het reguliere ritme weer in. Nog een weekje en dan beginnen de scholen weer!